Category: Δράσεις/εκδηλώσεις

Η περίοδος την οποία διανύουμε βρίσκει το κράτος να αναδιαρθρώνεται και να ανανεώνει το ιδεολογικό και κατασταλτικό του οπλοστάσιο,κι αυτό με αφορμή μία ακόμη δομική κρίση του καπιταλισμού. Στην προσπάθεια αυτή, έχει στο πλευρό του το φασισμό, που στο σήμερα ενσαρκώνεται στη χρυσή αυγή,και ο οποίος πάντα στόχευε προς τα ‘κεί. Δηλαδή, στην ισχυροποίηση και εν τέλει την παντοδυναμία του κράτους και τον ολοκληρωτισμό.Έναν ολοκληρωτισμό που το κράτος δεν μπορεί να επιβάλει με τους υπάρχοντες κοινωνικούς συσχετισμούς.Έτσι η χ.α. έρχεται να λειτουργήσει ως (παρα)κρατικό όργανο,εκτελώντας τις κρατικές επιλογές που δεν συμπίπτουν με τον κώδικα της αστικής νομιμότητας. Με τη χ.α. λοιπόν να θέτει τον πήχη ψηλά σε πρακτικό επίπεδο, ο δημόσιος λόγος  μετατοπίζεται δεξιότερα και τα κατασταλτικά μέτρα που λαμβάνει το κράτος φαντάζουν δημοκρατικότερα και αναγκαία. Τη στιγμή που οι φασίστες διασπείρουν το ρατσιστικό τους οχετό κι εξαπολύουν πογκρόμ μαχαιρώνοντας μετανάστες, καταστρέφοντας τα μαγαζιά τους και εισβάλοντας στα σπίτια τους, το κράτος διενεργεί επιχειρήσεις σκούπα (με την ειρωνική ονομασία «Ξένιος Δίας») και στήνει στρατόπεδα συγκέντρωσης ονομάζοντάς τα «κέντρα φιλοξενίας». Συμπληρώνουν έτσι ο ένας τη δουλειά του άλλου. Ένα άλλο παράδειγμα που αποδεικνύει τα παραπάνω, είναι η κατάθεση πρότασης της χ.α. στη βουλή για υποχρεωτική στράτευση, γυναικών και αντρών, στα 18.Αυτό στοχεύει στην άμεση πειθάρχηση και υποταγή των ανθρώπων με το που τελειώσουν το σχολείο. Άρα, τα καθάρματα της χρυσής αυγής, κάθε άλλο παρά αντισυστημικοί είναι.

Παράλληλα, η χ.α.στρώνει το δρόμο στα αφεντικά, προωθώντας τη σφοδρότερη εκμετάλλευση των εργατών και την υποτίμηση της εργασίας τους. Από τη μία με τα «γραφεία εύρεσης εργασίας μόνο για έλληνες» που στήνουν ,προωθούν (έλληνες) εργάτες σε εργοστάσια και βιοτεχνίες με μεροκάματο 18 ευρώ, κατώτερο δηλαδή του ισοπεδωμένου πλέον εντελώς βασικού μισθού και ημερομισθίου. Από την άλλη αντιτείνονται στη φορολόγηση των εφοπλιστών με πρόσχημα τη διάσωση της εθνικής οικονομίας, αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι γνήσιοι υποστηρικτές του κεφαλαίου. Ο φύρερ τους επίσης δηλώνει πως «οι έλληνες πρέπει να κάνουν θυσίες» και όλοι μαζί, φασίστες και υποστηρικτές τους, κρώζουν πως «οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές». Ενώ η αλήθεια είναι ότι ο ρατσισμός τους ρίχνει τα μεροκάματα. Αυτό διότι οι μετανάστες παρουσιάζονται ως κατώτεροι φυλετικά-πολιτισμικά, ακόμα και ως «σκουπίδια», με αποτέλεσμα να νομιμοποιείται σε βρώμικες συνειδήσεις η εργασία των μεταναστών υπό εξευτελιστικές συνθήκες ,με τους χειρότερους όρους. Ανατριχιαστικό παράδειγμα είναι περίπτωση του Αιγύπτιου εργάτη στη Μανωλάδα που ζήτησε τα δεδουλευμένα του για συγκομιδή φράουλας ,ξυλοκοπήθηκε και σύρθηκε με αυτοκίνητο από τα αφεντικά του γι’αυτό.

Η σύμπραξη χ.α.-αφεντικών δεν είναι τυχαία αλλά συμβαίνει στο όνομα της εθνικής ενότητας και στο διαχρονικό κάλεσμα του φασισμού για εθνική ομοψυχία. Με βάση αυτό, οι φασίστες φαντασιώνονται να οικοδομήσουν έναν τερατώδη μηχανισμό  στο όνομα του έθνους , στον οποίο ή θα υποτάσσεσαι ή θα πεθαίνεις .Γιατί αν στο τώρα ο στόχος τους είναι οι μετανάστες, οι ρομά ,οι ομοφυλόφιλοι  κ.ά. ,σε αυτό που θέλουν να φτιάξουν θα είναι όποιοι τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι.Το έθνος όμως αποτελεί ένα μεταφυσικό όρο που αξιωματικά κι αυθαίρετα μας επιβάλλεται ,χωρίς να το επιλέγουμε.Η συσπείρωση γύρω από αυτό  με πρόσχημα, στο σήμερα, «τη σωτηρία της χώρας» συνεπάγεται την ψευδή εξομοίωση των ταξικών διαχωρισμών προς όφελος των από τα πάνω. Παρόλα αυτά   κανένα έθνος δεν μπορεί να επισκιάσει το γεγονός ότι ζούμε σ’ένα κόσμο καπιταλιστικό. Σ’ένα κόσμο δηλαδή που κάποιοι παράγουν τα αγαθά και κάποιοι τα διαχειρίζονται, κάποιοι εξουσιάζουν και κάποιοι εξουσιάζονται, κάποιοι είναι οι εργάτες και τα κάποιοι τα αφεντικά. Κι αν είναι να επιχειρήσουμε κάποια ενότητα είναι αυτή μεταξύ των από τα κάτω ,ντόπιων και μεταναστών, για μια κοινωνία  ισότητας κι αλληλεγγύης ,χωρίς εκμετάλλευση κι εξουσίες.

Κι όσο για τα πανεπιστήμια, οι νεοναζί της χρυσής αυγής δεν μπορούν να εμφανιστούν δημόσια και να εκφέρουν λόγο. Κι αυτό γιατί υπάρχουν αντιστάσεις και αντιφασιστικά αντανακλαστικά. Ο μόνος τρόπος που μπορούν να κινηθούν μέσα στις σχολές είναι μέσω της ενσωμάτωσης μεμονωμένων φασιστοειδών στους φοιτητικούς κύκλους , στους οποίους στοχεύουν να γίνει αποδεκτή η παρουσία τους. Έτσι, επιχειρούν να εδραιωθούν στις συνειδήσεις των συμφοιτητών τους ως «καλά παιδιά» , «καλοί φοιτητές» ή «πλακατζίδες» ,και ανάλογα με την προθυμία του περίγυρού τους ,να προπαγανδίσουν σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό τις αποτρόπαιες αντιλήψεις τους. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι η σταδιακή νομιμοποίηση των υπάρξεών τους ως φορέων της φασιστικής ιδεολογίας  και η εξοικείωση του κοινωνικού τους περιβάλλοντος  μ’ αυτή. Ο καθένας όμως είναι καιρός να καταλάβει ότι το να έχει πάρε-δώσε μ’ αυτούς δεν είναι τρόπος κοινωνικής δικτύωσης, ούτε μπορεί ,λόγω καριερίστικων μικροσυμφερόντων,να παραβλέπει τη θέση των φασιστοειδών. Κι αυτή είναι δίπλα στους μπάτσους ,το κράτος και τα αφεντικά και απέναντι σε κάθε περιθωριοποιημένο κομμάτι (μετανάστες ,άστεγοι ,τοξικομανείς κ.ά.) ,σε κάθε αποκλίνουσα προτίμηση-επιλογή (ομοφυλόφιλοι, «διαφορετικοί») και σε κάθε θύλακα αντίστασης κι αγώνα.