Tag: μεταναστες

Το παρακάτω κείμενο είναι προϊόν συζήτησης των μεταναστών από την Π-Π, εμείς απλά βοηθάμε στη διάδοσή του.

“Είμαστε πολύ λυπημένοι για το θάνατο του 29χρονου παιδιού. Δίνουμε τα συλλυπητήρια μας στην οικογένεια και τους φίλους του. Είμαστε θυμωμένοι  και θλιμμένοι για τη βάρβαρη συμπεριφορά αυτών που τον σκότωσαν. Τέτοια άτομα δεν αντιπροσωπεύουν όλους τους μετανάστες.

Δηλώνουμε πως νιώθουμε αλληλέγγυοι με την οικογένεια του παιδιού και ελπίζουμε οι εγκληματίες να τιμωρηθούν με βάση τον ελληνικό νόμο. Ελπίζουμε τα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσεις να μην κάνουν αυτό το θέμα ζήτημα ενάντια στους μετανάστες, γιατί αυτό που συνέβη είναι ατομική συμπεριφορά και δε μας χαρακτηρίζει όλους.

Είμαστε ενάντια σε οποιονδήποτε χύνει αίμα και δε θέλουμε τους θανάτους και τους σκοτωμούς. Αυτοί είναι οι λόγοι που μας ανάγκασαν να φύγουμε από τις χώρες μας γιατί συμβαίνουν και εκεί, όπως και οι εξευτελισμοί, η εκμετάλλευση, η κακομεταχείριση των ανθρώπων από τις δικτατορικές κυβερνήσεις που έχουμε. Αυτό που ψάχνουμε είναι άσυλο, ειρήνη, ασφάλεια και φιλική σχέση με την κοινωνία που βρισκόμαστε, γιατί στην Πάτρα, από τη στιγμή που ήρθαμε, λάβαμε σεβασμό, φιλοξενία και βοήθεια από τους ανθρώπους.

Δε συμφωνούμε με κάποιους να συμπεριφέρονται σαν εγκληματίες και να σκοτώνουν ή να ληστεύουν.

Επαναλαμβάνουμε τη βαθιά μας λύπη για αυτό που συνέβη. Αυτά που γράφουμε είναι η άποψή μας και θα θέλαμε να ακουστούν από τον κόσμο, την οικογένεια και τους φίλους του παιδιού. Θέλουμε από την πατρινή κοινωνία να καταλάβει πως ότι συνέβη δε μας αντιπροσωπεύει. Είμαστε άνθρωποι και λυπούμαστε πολύ για αυτό που έκανε κάποιος και οδήγησε στο θάνατο του παιδιού”.

Στο όνομα του θεού

Από τότε που είμαστε μικροί στη χώρα μας είχε φασαρία, μα εμείς δεν καταλαβαίναμε τι είναι αυτή η φασαρία. Μετά μεγαλώσαμε και καταλάβαμε ότι αυτή η φασαρία είναι πόλεμος. Άλλαζαν οι εποχές και εμείς περνούσαμε πιο δύσκολα. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα.

Από τότε μέχρι και σήμερα σκεφτόμαστε τι θα γίνει με το μέλλον μας, ποιά θα είναι η μοίρα μας. Όταν είμασταν στη χώρα μας, μας είπαν ψέμματα. Μας είπαν ότι στην Ευρώπη έχει δημοκρατία και εκεί θα έχουμε ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά εδώ είναι αλλιώς. Για να φτιάξουμε τη ζωή μας πρέπει να περάσουμε τα σύνορα αλλά στην ελλάδα αυτό είναι πολύ δύσκολο.

Υποτίθεται ότι η αστυνομία υπάρχει για να προστατεύει το κόσμο. Αλλά εδώ δεν είναι έτσι. Η αστυνομία στην ελλάδα μας χτυπάει, μας κοροιδεύει, μας συλλαμβάνει, προσβάλλει τη χώρα μας και το θρήσκευμα μας ακόμα και αν είμαστε ανήλικοι. Εμείς είμασταν στο παλιό λιμάνι κι από κει ήρθαμε στο εργοστάσιο απέναντι απ’το νέο λιμάνι για να μην έχει πρόβλημα μαζί μας ο κόσμος στην Πάτρα και με σκοπό να φύγουμε για άλλη χώρα. Πολλές φορές κι ενώ κοιμόμαστε, έρχεται η αστυνομία στις 5 το πρωί , μας ξυπνάει, μας χτυπάει, μας καίει τα χαρτιά, μας λένε ότι θα πάμε εκδρομή και μετά μας στέλνουν στην Αθήνα. Εκεί μας αφήνουν συνήθως στο Αλλοδαπών. Κάποια παιδιά που δεν έχουν λεφτά πρέπει να γυρίσουν πίσω στη Πάτρα με τα πόδια, ένα ταξίδι που διαρκεί 6 μέρες.

Αναγκαστικά πρέπει να γυρίσουμε γιατί μόνο από εδώ μπορούμε να φύγουμε. Θέλουμε να βρούμε έναν άλλο τόπο να ζήσουμε τη ζωή μας, επειδή στην Ελλάδα επικρατεί κακή κατάσταση. Όλοι μας γεννηθήκαμε από μια μάνα και ένα πατέρα. Μπορεί να μιλάμε διαφορετική γλώσσα, να είμαστε από διαφορετικές χώρες αλλά όλοι είμαστε αδέλφια.

Με την αστυνομία μιλήσαμε για τα προβλήματα μας αλλά όπως φαίνεται δεν έχουν σημασία γι αυτούς. Είτε στο πόλεμο στις χώρες μας είτε στην καθημερινή ζωή εδώ έχουμε πρόβλημα επιβίωσης. Ό,τι λέμε από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει. Το μόνο που θέλουμε είναι μια ήρεμη ζωή. Μέχρι πότε πρέπει να είμαστε μακριά από τις οικογένειές μας; Γιατί δεν μας δίνουν χαρτιά να μπορούμε να ταξιδεύουμε πίσω στη χώρα μας και μετά πάλι στην Ευρώπη; Εσείς θα μπορούσατε να ζήσετε στο παλιό εργοστάσιο όπως ζούμε εμείς; Εσείς μπορείτε να τρώτε φαγητό από τα σκουπίδια; Έτσι η ζωή δεν αξίζει. Το ξέρετε ότι έχουμε ένα νεκροταφείο στη πάτρα για μετανάστες και πρόσφυγες;
Εμείς φύγαμε από τις χώρες μας για να ζήσουμε όχι για να πεθάνουμε.

Παρακαλούμε όποιον-α διαβάσει αυτό το κείμενο να αλλάξει ό,τι κακό σκέφτεται για εμάς. Αν κάποιος μετανάστης κάνει κάτι κακό δεν φταίμε όλοι γι αυτό. Ας μην αλλάζει πεζοδρόμιο όποιος μας βλέπει στο δρόμο. Κανένας θεός δεν θέλει να χτυπάς αδύναμους ανθρώπους, να τους συλλαμβάνεις, να τους κόβεις το νερό και το ρεύμα και να τους ταπεινώνεις. Όταν μαθαίνετε ότι ένας αστυνομικός χτυπάει άλλον ένα ανήλικο μετανάστη μην κλείνετε τα μάτια ή τα αυτιά σας.

 

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

 

μετανάστες και πρόσφυγες από το παλιό εργοστάσιο της Πειραϊκής – Πατραϊκής

 

 

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΞΕΡΝΑΕΙ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛH

Την Πέμπτη 5 Ιανουαρίου το απόγευμα πραγματοποιήθηκε πορεία στο κέντρο της πόλης από περίπου 100 αλληλέγγυους και αλληλέγγυες  με αφορμή την εκκένωση του καταυλισμού μεταναστών στην “πειραική-πατραική”. Νωρίς το ίδιο πρωί οι μπάτσοι με τη συνεργασία του ΟΛΠΑ και του δήμου συνέλλαβαν 50 περίπου μετανάστες που βρίσκονταν στον καταυλισμό, ενώ παράλληλα τους έκαψαν ρούχα, παπούτσια, κουβέρτες κουζινικά σκεύη, επίσης σφράγισαν αρκετά κτίρια και έκαψαν και κάποια.

Το κεντρικό πανό της πορείας έγραφε , ΣΚΟΥΠΑ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, επίσης γράφτηκαν πολλά συθήματα σε όλη την πόλη  :

Μετά από συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στο τέλος της πορείας αποφασίστηκε νέα συνάντηση το Σάββατο στις 14:00 στο Παράρτημα για να αφισοκολληθεί το γράμμα των μεταναστών και να μαζευτούν είδη πρώτης ανάγκης για να δωθούν στους μετανάστες όπως ρούχα, παπούτσια, μαγειρίκα σκεύη και κουβέρτες.

κείμενο που γράφτηκε από μετανάστες και πρόσφυγες 

που διαμένουν στο παλιό εργοστάσιο της πειραικής-πατραικής

Σπασμένο Γρανάζι, συνέλευση αναρχικών, αντιεξουσιαστών, αυτόνομων για την παρέμβαση στις σχολές