Category: Δράσεις/εκδηλώσεις

Την Πέμπτη 30/10 πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση-μικροφωνική αλληλεγγύης στους 65 διωκόμενους μετανάστες για την εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα τον Αύγουστο του 2013, στην εστία του πανεπιστημίου. Η δίκη των 65 μεταναστών ξεκινάει στις 3/11 στην Αθήνα.

Το κείμενο που μοιράσαμε:

Τον Αύγουστο του 2013 οι έγκλειστοι μετανάστες εξεγείρονται σ’ ένα από τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης που βρίσκονται διάσπαρτα ανά την επικράτεια, αυτό της Αμυγδαλέζας. Βάζουν φωτιά στα κοντέινερ-κλουβιά τους, επιτίθενται στους ανθρωποφύλακες, ενώ 10 απ’ αυτούς δραπετεύουν και βρίσκουν προσωρινά τον δρόμο προς την ελευθερία. Τελικά, 65 μετανάστες συλλαμβάνονται και οδηγούνται στα δικαστήρια σιδηροδέσμιοι, χτυπημένοι και ξυπόλητοι, χωρίς καν την ύπαρξη κάποιου δικηγόρου ή μεταφραστή μαζί τους. Οι 65 αυτοί μετανάστες δικάζονται στις 3 Νοέμβρη του 2014, φορτωμένοι με βαριά κακουργήματα, ενώ αρκετοί παραμένουν προφυλακισμένοι σε διάφορες φυλακές της χώρας.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης συμπυκνώνουν τη βαρβαρότητα του δυτικού “πολιτισμένου” κόσμου. Μια βαρβαρότητα που, όσον αφορά τους μετανάστες εργάτες και εργάτριες, βασίζεται στην στρατιωτική διαχείριση της ζωής και της εργασίας τους απ’ τη στιγμή που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τους τόπους τους· τόπους ρημαγμένους από τους πολέμους των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών, τη φτώχεια και τις, χρηματοδοτούμενες από τη δύση, δικτατορίες. Μια βαρβαρότητα που ξεκινάει απ’ τις δολοφονίες στα σύνορα, συνεχίζει με τα καθημερινά πογκρόμ στα κέντρα των πόλεων και καταλήγει στους βασανισμούς στα αστυνομικά κρατητήρια, την δουλεία στις διάφορες Μανωλάδες και στην (επ’ αόριστον πλέον) κράτηση στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η αιχμαλωσία αυτή δε βασίζεται παρά στο εξής αδίκημα: αυτό της “παράνομης εισόδου στη χώρα”, δηλαδή στη μη ύπαρξη νομιμοποιητικών χαρτιών.

Οι μετανάστες της Αμυγδαλέζας -κι όχι μόνο- εξεγέρθηκαν απέναντι σ’ αυτήν την πραγματικότητα. Εξεγέρθηκαν θυμίζοντάς μας, πέρα όλων των άλλων, ότι ξέρουν πολύ καλά να υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά τους απέναντι στον βούρκο που έχουν να αντιμετωπίσουν. Έναν βούρκο που περιλαμβάνει όχι μόνο τις κρατικές φασιστικές τακτικές ή τις παρακρατικές συμμορίες, αλλά και τον ρατσισμό ή την παραίτηση μεγάλου κομματιού αυτής της κοινωνίας. Και γι’ αυτό δεν στεκόμαστε δίπλα τους λόγω “φιλανθρωπίας”, αλλά επειδή μοιραζόμαστε την ίδια ταξική μοίρα μαζί τους και γιατί οι αγώνες τους είναι κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων της εποχής μας.

Όλο μας το μίσος και την οργή για κράτος, αφεντικά και φασίστες

Όλη μας την αλληλεγγύη και τον σεβασμό για τους 65 μετανάστες που διώκονται για την εξέγερση στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας τον Αύγουστο του 2013 και δικάζονται στις 3/11 στο πρωτοδικείο Αθηνών

 

Και η αφίσα του καλέσματος:

πανό  που κρεμάσαμε στην εστία του πανεπιστημίου…

Την Τρίτη 27/5 πραγματοποιήσαμε μικροφωνική στην εστία του πανεπιστημίου για την επίθεση χρυσαυγιτών στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο Pasamontaña στον Κορυδαλλό.

Το κείμενο που μοιράσαμε και κολλήσαμε:

Την Παρασκευή 2/5, μέρα της δίκης των 12 συλληφθέντων μεταναστών μικροπωλητών (πήρε αναβολή για 25/6), πραγματοποιήσαμε μικροφωνική αλληλεγγύης στους μετανάστες μικροπωλητές της ΑΣΟΕΕ και ενάντια στις αστυνομικές εισβολές, στην εστία του πανεπιστημίου.

Το κείμενο που μοιράσαμε:

Μπροσούρα που εκδόθηκε για το πολιτικό καφενείο που διοργανώσε η συνέλευσή μας στην Κατάληψη κυλικείο Οκτάγωνο στις 10/4/14.

Η μπροσούρα σε pdf εδώ ή κλικ στην εικόνα.

Την Δευτέρα 20/1 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική στην εστία του πανεπιστημίου για τις καταλήψεις και την δίκη των 5 συλληφθέντων της κατάληψης Μαραγκοπούλειο κατά τις εκκενώσεις 5/8/13.

Τα τρικάκια που πετάχτηκαν:

Την Τρίτη 17/12 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική στην εστία του πανεπιστημίου για την καταστολή στις σχολές.

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΕΝΑ ΝΕΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ…

Με γρήγορους ρυθμούς το πανεπιστήμιο αναδιαμορφώνεται με αξιολογήσεις και νόμους-πλαίσια για να έρθει στα μέτρα του κεφαλαίου. Πλέον τα κρατικά του χαρακτηριστικά υποχωρούν και το επιχειρηματικό κομμάτι της υπόθεσης έρχεται στο προσκήνιο. Η μελλοντική ανάγνωση αυτού είναι μάλλον εύκολη: ιδιωτικό κεφάλαιο στο ρόλο του χρηματοδότη λύνει και δένει, προσαρμόζοντας το πρόγραμμα σπουδών στις ανάγκες των μετόχων του, και εξοικειώνοντας έτσι με τις συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς όσους απ΄ τους φοιτητές θα τις αντιμετωπίσουν μια ανάσα αργότερα. Αυξημένος αριθμός σεκιουριτάδων -με την πάντα πρόθυμη συμβολή των μπάτσων- θα παροπλίζουν το επικερδές της επιχείρησης-πανεπιστημίου, προσαγάγοντας, καταστέλλοντας, απειλώντας με επεμβάσεις σε καταλήψεις, απεργίες, κινητοποιήσεις. Εργάτες θα ενοικιάζονται από ιδιωτικές εταιρείες και θα επιτελούν τις διοικητικές ανάγκες του πανεπιστημίου, με τον χαμηλότατο μισθό. Μπάρες, συστήματα ελέγχου των χώρων του πανεπιστημίου και ερευνητικά κέντρα με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ, δίνοντας την ηχηρή απάντηση: η εξουσία είναι πάνοπλη απέναντι σε οποιαδήποτε δράση μπορεί να μπλοκάρει την ακαδημαική ομαλότητα, σε οτιδήποτε μπορεί να παράξει αμφισβήτηση στα κίνητρά της, σε οτιδήποτε στέκεται ανάχωμα στις παραγωγικές διαδικασίες που τη στηρίζουν.

Το παραπάνω πανεπιστήμιο-επιχείρηση, λοιπόν, απ’ τη μια πλασάρει το καρότο της λαμπρής καριέρας (που σε συνθήκες σημερινής κρίσης μεταφράζεται απλά σε μια θέση εργασίας λιγότερο επισφαλή από τις υπόλοιπες) και απ’ την άλλη το μαστίγιο του ανταγωνισμού και της πειθάρχησης στο νέο παραγωγικό μοντέλο, με αποτέλεσμα οτιδήποτε ξεφεύγει απ’ την αποδοτική του νόρμα να χτυπιέται. Έτσι είδαμε να εκκενώνονται “νύχτα” αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, ραδιοσταθμοί ανατρεπτικής έκφρασης και μέσα αντιπληροφόρησης που στεγάζονταν στα πανεπιστήμια, να διώκονται οικογένειες ρομά που έμεναν σε παραπήγματα στο πανεπιστήμιο Πατρών, να συλλαμβάνονται μετανάστες μικροπωλητές στην ασοεε, να τρομοκρατούνται εργάτες του πανεπιστημίου που απολύονται και απεργούν, κι αυτά να είναι μόνο λίγα παραδείγματα από μια λίστα χωρίς τέλος.

Έχει σημασία, όμως, να εστιάσουμε σε μια μεταστροφή το κυρίαρχου λόγου που αναπαράγεται στις παρούσες συνθήκες κρίσεις. Οι αξιολογητές, οι μεγαλοκαθηγητάδες και οι λοιπές αυθεντίες της γνώσης πλέον δεν μπαίνουν στον κόπο να μας πείσουν για το πόσο καλό είναι το πτυχίο μας και για το τι καριέρες θα χτίσουμε τελειώνοντας. Αντίθετα, αποδεχόμενοι και οι ίδιοι ότι εν έτει 2013 το κοινωνικό ασανσέρ θα έρθει για πολύ λίγους, μας γνωστοποιούν ότι δεν φτάνει ένα πτυχίο, ότι μόνο οι πιο ανταγωνιστικοί και αποδοτικοί (άραγε για ποιον;) θα καταφέρουν να βρουν μια θέση εργασίας, με το πανεπιστήμιο να παίζει το ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ κράτους και επιχείρησης σ’ αυτό το ντιλ. Εμμέσως πλην σαφώς καταλήγουν και στο διακύβευμα: πρέπει εμείς, ως φοιτητές να διασφαλίσουμε την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου, πρέπει να αυτοκαταστείλουμε πειθήνια τους εαυτούς μας για το αμφότερο καλό, πρέπει να απέχουμε από αγώνες, και παράλληλα να φτύνουμε λύσσα και ανταγωνισμό, να γυρνάμε την πλάτη σε απεργούς, σε μετανάστες και ρομά, να ρουφιανεύουμε όσους δρουν διαφορετικά, να συμβιβαζόμαστε με τη λεηλάτηση των ζωών μας.

Αυτό είναι το δικό τους διακύβευμα. Και το δικό μας πρέπει να διαρθρώνεται εξίσου επιθετικά: Τον τελευταίο λόγο στο πανεπιστήμιο θα τον έχουν οι από τα κάτω που βιώνουν την καθημερινότητά τους σ’ αυτό ή το κράτος και τα αφεντικά;

…ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΙΟ!

Χθες 27/11 σηκώσαμε 3 πανό στο πανεπιστήμιο (πρώτη είσοδος, εστία και ΑΘΕ) για τις δίκες των 42 καταληψιών του δημαρχείου Κερατσινίου, του Θ. Σίψα και των 6 διωκόμενων για την υπόθεση του Βελβεντό.

Τα πανό έγραφαν:

“ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 42 ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ, ΔΙΚΗ: 28/11”
“ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ Θ. ΣΙΨΑ, ΔΙΩΚOΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗ MARFIN, Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΔΙΚΗ: 9/12”
“ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 6 ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΤΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟ, ΔΙΚΗ: 29/11”