αφίσα αλληλεγγύης για τους 5 συλληφθέντες συντρόφους, που διώκονται για τα γεγονότα της πορείας της 7ης δεκέμβρη του ’08. H δίκη έχει οριστεί για την δευτέρα 07/01.
ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους 5 διωκόμενους συντρόφους που συνελήφθησαν στην πορεία της 7ης δεκέμβρη 2008 στην πάτρα.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
ΔΕΥΤΕΡΑ 07/01/13 — 09:00 στα Δικαστήρια
Την Πέμπτη 29/11 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική μικροφωνική-παρέμβαση στα Α.Θ.Ε. του πανεπιστημίου της πάτρας από τη συνέλευση αναρχικών,αντιεξουσιαστών,αυτόνομων για την παρέμβαση στις σχολές,σπασμένο γρανάζι, την οποία στήριξαν συντρόφισσες και σύντροφοι.Κατά τη διάρκεια της μικροφονικής,η οποία διήρκησε τρεις ώρες,διαβάστηκε και μοιράστηκε σε εκατοντάδες αντίτυπα αντιφασιστικό κείμενο της συνέλευσης.Στο χώρο της παρέμβασης κρεμάστηκε πανό με σύνθημα «Η ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ,ΕΙΝΑΙ Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΕΦΟΔΟΥ.».Παράλληλα επίσης με τη μικροφωνική,κολλήθηκαν στις γύρω σχολές αφίσες αλληλεγγύης στους μετανάστες.
το κείμενο που μοιράστηκε:
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΕ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Η περίοδος την οποία διανύουμε βρίσκει το κράτος να αναδιαρθρώνεται και να ανανεώνει το ιδεολογικό και κατασταλτικό του οπλοστάσιο,κι αυτό με αφορμή μία ακόμη δομική κρίση του καπιταλισμού. Στην προσπάθεια αυτή, έχει στο πλευρό του το φασισμό, που στο σήμερα ενσαρκώνεται στη χρυσή αυγή,και ο οποίος πάντα στόχευε προς τα ‘κεί. Δηλαδή, στην ισχυροποίηση και εν τέλει την παντοδυναμία του κράτους και τον ολοκληρωτισμό.Έναν ολοκληρωτισμό που το κράτος δεν μπορεί να επιβάλει με τους υπάρχοντες κοινωνικούς συσχετισμούς.Έτσι η χ.α. έρχεται να λειτουργήσει ως (παρα)κρατικό όργανο,εκτελώντας τις κρατικές επιλογές που δεν συμπίπτουν με τον κώδικα της αστικής νομιμότητας. Με τη χ.α. λοιπόν να θέτει τον πήχη ψηλά σε πρακτικό επίπεδο, ο δημόσιος λόγος μετατοπίζεται δεξιότερα και τα κατασταλτικά μέτρα που λαμβάνει το κράτος φαντάζουν δημοκρατικότερα και αναγκαία. Τη στιγμή που οι φασίστες διασπείρουν το ρατσιστικό τους οχετό κι εξαπολύουν πογκρόμ μαχαιρώνοντας μετανάστες, καταστρέφοντας τα μαγαζιά τους και εισβάλοντας στα σπίτια τους, το κράτος διενεργεί επιχειρήσεις σκούπα (με την ειρωνική ονομασία «Ξένιος Δίας») και στήνει στρατόπεδα συγκέντρωσης ονομάζοντάς τα «κέντρα φιλοξενίας». Συμπληρώνουν έτσι ο ένας τη δουλειά του άλλου. Ένα άλλο παράδειγμα που αποδεικνύει τα παραπάνω, είναι η κατάθεση πρότασης της χ.α. στη βουλή για υποχρεωτική στράτευση, γυναικών και αντρών, στα 18.Αυτό στοχεύει στην άμεση πειθάρχηση και υποταγή των ανθρώπων με το που τελειώσουν το σχολείο. Άρα, τα καθάρματα της χρυσής αυγής, κάθε άλλο παρά αντισυστημικοί είναι.
Παράλληλα, η χ.α.στρώνει το δρόμο στα αφεντικά, προωθώντας τη σφοδρότερη εκμετάλλευση των εργατών και την υποτίμηση της εργασίας τους. Από τη μία με τα «γραφεία εύρεσης εργασίας μόνο για έλληνες» που στήνουν ,προωθούν (έλληνες) εργάτες σε εργοστάσια και βιοτεχνίες με μεροκάματο 18 ευρώ, κατώτερο δηλαδή του ισοπεδωμένου πλέον εντελώς βασικού μισθού και ημερομισθίου. Από την άλλη αντιτείνονται στη φορολόγηση των εφοπλιστών με πρόσχημα τη διάσωση της εθνικής οικονομίας, αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι γνήσιοι υποστηρικτές του κεφαλαίου. Ο φύρερ τους επίσης δηλώνει πως «οι έλληνες πρέπει να κάνουν θυσίες» και όλοι μαζί, φασίστες και υποστηρικτές τους, κρώζουν πως «οι μετανάστες μας παίρνουν τις δουλειές». Ενώ η αλήθεια είναι ότι ο ρατσισμός τους ρίχνει τα μεροκάματα. Αυτό διότι οι μετανάστες παρουσιάζονται ως κατώτεροι φυλετικά-πολιτισμικά, ακόμα και ως «σκουπίδια», με αποτέλεσμα να νομιμοποιείται σε βρώμικες συνειδήσεις η εργασία των μεταναστών υπό εξευτελιστικές συνθήκες ,με τους χειρότερους όρους. Ανατριχιαστικό παράδειγμα είναι περίπτωση του Αιγύπτιου εργάτη στη Μανωλάδα που ζήτησε τα δεδουλευμένα του για συγκομιδή φράουλας ,ξυλοκοπήθηκε και σύρθηκε με αυτοκίνητο από τα αφεντικά του γι’αυτό.
Η σύμπραξη χ.α.-αφεντικών δεν είναι τυχαία αλλά συμβαίνει στο όνομα της εθνικής ενότητας και στο διαχρονικό κάλεσμα του φασισμού για εθνική ομοψυχία. Με βάση αυτό, οι φασίστες φαντασιώνονται να οικοδομήσουν έναν τερατώδη μηχανισμό στο όνομα του έθνους , στον οποίο ή θα υποτάσσεσαι ή θα πεθαίνεις .Γιατί αν στο τώρα ο στόχος τους είναι οι μετανάστες, οι ρομά ,οι ομοφυλόφιλοι κ.ά. ,σε αυτό που θέλουν να φτιάξουν θα είναι όποιοι τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι.Το έθνος όμως αποτελεί ένα μεταφυσικό όρο που αξιωματικά κι αυθαίρετα μας επιβάλλεται ,χωρίς να το επιλέγουμε.Η συσπείρωση γύρω από αυτό με πρόσχημα, στο σήμερα, «τη σωτηρία της χώρας» συνεπάγεται την ψευδή εξομοίωση των ταξικών διαχωρισμών προς όφελος των από τα πάνω. Παρόλα αυτά κανένα έθνος δεν μπορεί να επισκιάσει το γεγονός ότι ζούμε σ’ένα κόσμο καπιταλιστικό. Σ’ένα κόσμο δηλαδή που κάποιοι παράγουν τα αγαθά και κάποιοι τα διαχειρίζονται, κάποιοι εξουσιάζουν και κάποιοι εξουσιάζονται, κάποιοι είναι οι εργάτες και τα κάποιοι τα αφεντικά. Κι αν είναι να επιχειρήσουμε κάποια ενότητα είναι αυτή μεταξύ των από τα κάτω ,ντόπιων και μεταναστών, για μια κοινωνία ισότητας κι αλληλεγγύης ,χωρίς εκμετάλλευση κι εξουσίες.
Κι όσο για τα πανεπιστήμια, οι νεοναζί της χρυσής αυγής δεν μπορούν να εμφανιστούν δημόσια και να εκφέρουν λόγο. Κι αυτό γιατί υπάρχουν αντιστάσεις και αντιφασιστικά αντανακλαστικά. Ο μόνος τρόπος που μπορούν να κινηθούν μέσα στις σχολές είναι μέσω της ενσωμάτωσης μεμονωμένων φασιστοειδών στους φοιτητικούς κύκλους , στους οποίους στοχεύουν να γίνει αποδεκτή η παρουσία τους. Έτσι, επιχειρούν να εδραιωθούν στις συνειδήσεις των συμφοιτητών τους ως «καλά παιδιά» , «καλοί φοιτητές» ή «πλακατζίδες» ,και ανάλογα με την προθυμία του περίγυρού τους ,να προπαγανδίσουν σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό τις αποτρόπαιες αντιλήψεις τους. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι η σταδιακή νομιμοποίηση των υπάρξεών τους ως φορέων της φασιστικής ιδεολογίας και η εξοικείωση του κοινωνικού τους περιβάλλοντος μ’ αυτή. Ο καθένας όμως είναι καιρός να καταλάβει ότι το να έχει πάρε-δώσε μ’ αυτούς δεν είναι τρόπος κοινωνικής δικτύωσης, ούτε μπορεί ,λόγω καριερίστικων μικροσυμφερόντων,να παραβλέπει τη θέση των φασιστοειδών. Κι αυτή είναι δίπλα στους μπάτσους ,το κράτος και τα αφεντικά και απέναντι σε κάθε περιθωριοποιημένο κομμάτι (μετανάστες ,άστεγοι ,τοξικομανείς κ.ά.) ,σε κάθε αποκλίνουσα προτίμηση-επιλογή (ομοφυλόφιλοι, «διαφορετικοί») και σε κάθε θύλακα αντίστασης κι αγώνα.
Στο να διασπείρει κανείς το ρατσιστικό-νεοφασιστικό οχετό και να γίνεται ανεκτός στο όνομα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, έχουμε να απαντήσουμε το εξής: Ως κοινωνικά κομμάτια που δεν μαχόμαστε απλά για την ελευθερία του λόγου, αλλά για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση και την επανάσταση, στεκόμενοι αλληλέγγυοι σε αγώνες και παίρνοντας ρίσκα για τις ζωές μας ,δε θα αφήσουμε τέτοιους αλαλαγμούς να παρασιτούν τα αυτιά μας…
Καμία ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας.
ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΡΑΤΣΙΣΤΗ,ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΜΙΑ ΦΙΛΙΑ ΝΑ ΧΑΘΕΙ
ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ,ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ
ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ
Εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης και διανύοντας τον τρίτο χρόνο μνημονίου βλέπουμε τη ζωή μας να λεηλατείται. Το κεφάλαιο προσπαθεί να εξασφαλίσει τα κέρδη του και να συνεχίσει να αναπαράγεται βασιζόμενο στο ξεζούμισμα των από τα κάτω αυτής της κοινωνίας. Στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει, απαντητικά στις επιλογές του κράτους, υπήρξαν αντιστάσεις μεταξύ άλλων και μέσω γενικών απεργιών υπό την κηδεμονία των ξεπουλημένων, κομματικοποιημένων γραφεοκρατικών ηγεσιών.
Απεργίες οι οποίες λειτουργούν όχι μόνο ως βαλβίδα εκτόνωσης με τον τρόπο που πραγματοποιούνται, αλλά και αποπροσανατολιστικά, αφού υιοθετείται από το μεγαλύτερο μέρος τόσο των “αντιμνημονιακών” κομμάτων(αριστερών και δεξιών) όσο και των συνδικαλιστικών φορέων το πρόταγμα για διάσωση της πατρίδας, της εθνικής οικονομίας, του λαού γενικά και αόριστα. Μια λογική που βολεύει τα αφεντικά, αφού βάζει όλες τις κοινωνικές τάξεις στο ίδιο τσουβάλι κάτω από την ομπρέλα της εθνικής ενότητας(λες και τα συμφέροντα του αφεντικού που θέλει πιο φτηνή εργασία συμβαδίζουν με αυτά του εργάτη που προσπαθεί να διατηρήσει έστω τα κεκτημένα του). Το κράτος, σε αγαστή συνεργασία πάντα με τα τσιράκια του (φασιστικό παρακράτος,ΜΜΕ) ενδυναμώνει συνειδησιακά τη ρητορεία για εθνική ενότητα, δημιουργώντας ασσύμετρες απειλές-εχθρούς της “κοινωνικής ειρήνης”(μετανάστες,οροθετικές,ρομά) πλάθοντας το φόβο και διαμορφώνοντας μια κατάσταση κοινωνικού κανιβαλισμού, στην οποία οι από τα κάτω της κοινωνίας αποπροσανατολίζονται και στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλο.
Εν τέλει όμως, πως λειτουργεί η εθνική ενότητα ειδικά σε περιόδους κρίσης; Μήπως το κράτος χρησιμοποιεί νέο τρόπο διαχείρισης, ώστε να αυξηθούν τα κέρδη ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου (εκατοντάδες είναι οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην ελλάδα καί μέσα στα τελευταία χρόνια έχουν πολλαπλασιάσει τα κέρδη τους, μερικές εκατοντάδων δις ευγενική χορηγία του ελληνικού κράτους στις τράπεζες); Μήπως τελικά, η εθνική ενότητα μεταφράζεται σε όλο και μεγαλύτερη υποτίμηση της εργατικής δύναμης; Μια υποτίμηση που αποτυπώνεται όλο και πιο φανερά στο ξεζούμισμα των από τα κάτω. Τόσο με τους όλο και πιο χαμηλούς μισθούς και συντάξεις(σε δυσαναλογία πάντα με τις συνθήκες εργασίας), το ξεπούλημα όλων όσων παρήχθησαν από τους από κάτω της κοινωνίας και συνεπώς ανήκουν σε αυτούς, την κατάργηση κοινωνικών παροχών, διαμορφώνοντας ουσιαστικά το όποιο κράτος πρόνοιας υπήρχε σε κράτος αστυνόμευσης και καταστολής. Όσο και με την άγρια-φασιστική στάση κράτους και παρακράτους απέναντι στους μετανάστες(οργανωμένα-θεαματικά πογκρόμ, εισβολές σε σπίτια, μαχαιρώματα, δολοφονίες). Έτσι κράτος και κεφάλαιο πετυχαίνουν να μετατρέψουν αυτό το κοινωνικό κομμάτι σε ένα εύκολα διαχειρίσιμο και ελεγχόμενο εργατικό δυναμικό απ’ το οποίο μπορούν να αποσπάσουν τη μέγιστη υπεραξία.
Απεργίες επίσης, οι οποίες δεν μπορούν να απειλήσουν το ντόπιο και όχι μόνο κεφάλαιο και να διαταράξουν την κοινωνική ειρήνη, όταν συνεχίζεται τις μέρες εκείνες η παραγωγή και η κατανάλωση. Η απεργία αποτελεί σίγουρα ένα σημαντικό όπλο στα χέρια των εργατών αφού σαμποτάρεται και μπλοκάρεται(θα έπρεπε να γίνεται συνολικά) η παραγωγική διαδικασία. Φτάνει όμως το να μην πας στη δουλειά σου τη μέρα εκείνη; Η παραγωγική διαδικασία δεν αποτελεί μονομερή σχέση αλλά σχετίζεται άμεσα με την κατανάλωση. Και αυτό συμβαίνει γιατί για να αποσπάσουν τα αφεντικά υπεραξία από ένα παραχθέν προιόν ή μία υπηρεσία χρειάζεται να καταναλωθεί. Επιπλέον δεν θα έπρεπε να ξεχνάμε την τρομοκρατία που δέχονται οι εργαζόμενοι ειδικά στον ιδιωτικό τομέα για να μην απεργήσουν. Με το να δεχόμαστε να καταναλώσουμε τις υπηρεσίες ή τα προιόντα της δουλειάς τους δυσχεραίνουμε ακόμα περισσότερο τη θέση τους. Συνεπώς θεωρούμε χρέος ημέρες απεργίας όχι μόνο το να απεργήσουμε και να κατέβουμε στο δρόμο αλλά και να προτάξουμε, και έμπρακτα να εφαρμόσουμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο το σαμποτάζ της κατανάλωσης δημιουργώντας τις δικές μας αυτοοργανωμένες δομές οι οποίες θα απαντούν στο ζήτημα της κάλυψης των αναγκών.
Να δώσουμε ουσιαστικό νόημα και να βάλουμε ταξικό περιεχόμενο στις απεργίες και κάθε κινηματική διαδικασία. Έξω από λογικές εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, να φέρουμε στο προσκήνιο την ταξική μας συνείδηση. Να δημιουργήσουμε πραγματικό πρόβλημα στα αφεντικά μας απέχοντας τόσο από τη δουλειά όσο και από οποιαδήποτε εμπορευματική συναλλαγή. Καιρός να υπερβούμε το συνειδησιακό φράγμα, που καθιστά μοναδικό επίκαιρο εχθρό και στόχο το ΔΝΤ και τα μνημόνια και να κινηθούμε προς μία κατεύθυνση δημιουργίας των δικών μας δομών, ντόπιων και μεταναστών, για μια πραγματική ρήξη με το υπάρχον σύστημα μέχρι την κοινωνική απελευθέρωση.
σπασμένο γρανάζι
Σπασμένο Γρανάζι
Την Πέμπτη 4 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε μικροφωνική παρέμβαση στην εστία του πανεπιστημίου της Πάτρας ενάντια στον κρατικό – παρακρατικό και κοινωνικό φασισμό , η μικροφωνική κράτησε πάνω από 3 ώρες και μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ:
για επικοινωνία στο πανεπιστήμιο θα μας βρείτε κάθε δευτέρα και τετάρτη 13.00-15.00 στην εστία
σπασμένο γρανάζι
ΟΧΙ ΣΤΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΠΟΓΚΡΟΜ, ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓKΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΠΕΜΠΤΗ 14 ΙΟΥΝΗ — 18.00 — ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ανοιχτή συνέλευση αντιφασιστικής δράσης
